Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rush upon

  • 1 invado

    in-vādo, vāsi, vāsum (invasse, Lucil. Sat. 2, 4), 3, v. n. and a., to go, come, or get into, to enter upon.
    I.
    Lit.:

    ignis quocumque invasit, cuncta disturbat ac dissipat,

    Cic. N. D. 2, 15, 41:

    consul exercitusque Romanus sine certamine urbem invasere,

    Liv. 10, 10, 4; 24, 33 al.:

    forum,

    Tac. H. 1, 33:

    oppidum,

    Front. Strat. 3, 10, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    To get into, fall into: ut profugiens hostem, inimici invadam manus, Att. ap. Non. 234, 1.—
    2.
    In gen., to go, make, accomplish a distance:

    biduo tria milia stadiorum invasit,

    Tac. A. 11, 8.—
    3.
    To enter upon, set foot upon:

    tuque invade viam,

    Verg. A. 6, 260:

    lutum minis frigidum,

    App. M. 9, p. 232, 11. —
    4.
    To enter violently, move against, rush upon, fall upon, assail, assault, attack, invade (syn. oppugno); constr with in and acc., or simple acc.
    (α).
    With in and acc. (so nearly always in Cic.; cf. II. B. g infra):

    in oppidum antiquum et vetus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 60:

    in transversa latera invaserant cohortes,

    Liv. 27, 42:

    globus juvenum in ipsum consulem invadit,

    id. 2, 47:

    in collum (mulieris) invasit,

    fell upon her neck, Cic. Phil. 2, 31, 77:

    alicujus pectus amplexibus,

    to embrace, Petr. 91:

    aliquem basiolis,

    id. 85;

    with osculari,

    id. 74:

    in Galliam,

    Cic. Phil. 11, 2:

    si in eas (urbes) vi cum exercitu invasisses,

    id. Verr. 2, 1, 20:

    cum ferro in aliquem,

    id. Caecin. 9, 25.— Impers.:

    in oculos invadi nunc est optimum,

    Plaut. As. 5, 2, 58.—
    (β).
    With simple acc.:

    aciem hastati invadunt,

    Liv. 9, 35:

    stationem hostium,

    id. 37, 20:

    validissimas Pompeii copias,

    Nep. Dat. 6, 7:

    vicinos portus,

    Verg. A. 3, 382:

    urbem,

    id. ib. 2, 265:

    jam tandem invasit medios,

    id. ib. 12, 497:

    eam (Europam),

    Nep. Them. 2:

    regem,

    Val. Max. 3, 2, 3:

    in lecto cubantem,

    Nep. Dion, 9, 4:

    greges,

    Ov. F. 2, 210:

    madida cum veste gravatum,

    Verg. A. 6, 361:

    ventus invasit nubem,

    Lucr. 6, 174:

    canes appropinquantem invadunt,

    Col. 7, 12, 7:

    castra,

    Liv. 10, 35; cf.:

    quem semel invasit senectus,

    Col. 2, 1, 4.— Pass.:

    sperans, mox effusos hostes invadi posse,

    Sall. J. 87 fin.Pass. impers.:

    signo dato, undique simul ex insidiis invaditur,

    Sall. J. 113.—
    5.
    To rush into, enter hurriedly into a struggle, fight, etc. ( poet.):

    Martem,

    Verg. A. 12, 712:

    proelia,

    Mart. 9, 57, 6:

    certamina,

    Sil. 17, 473:

    bella,

    id. 9, 12:

    pugnam,

    id. 12, 199 al.; cf.: in pugnas, Lucil. ap. Non. p. 323, 32; and:

    aut pugnam aut aliquid jam dudum invadere magnum mens agitat mihi,

    to attempt, enter hurriedly upon, Verg. A. 9, 186. —
    6.
    To make an attack on, seize, grasp:

    Jubae barbam,

    Suet. Caes. 71:

    cibum avidius,

    Aur. Vict. Epit. 20, 9:

    pallium,

    Petr. 5, 15:

    capillos,

    Prop. 3, 8 (4, 7), 5:

    virgineos artus,

    Ov. M. 11, 200; cf. Suet. Ner. 29. —
    II.
    Trop.
    A.
    To fall upon, seize, take possession of, usurp; constr. with in and acc., or simple acc.
    (α).
    With in and acc.:

    in multas pecunias,

    Cic. Phil. 2, 16:

    in quod ipsa invaderet,

    id. N. D. 2, 49, 124:

    in fortunas alicujus,

    id. Phil. 2, 26, 65; id. Rosc. Am. 5:

    in praedia alicujus,

    id. ib. 8:

    in nomen Marii,

    id. Phil. 1, 1:

    in arcem illius causae,

    id. Fam. 1, 9, 8. —
    (β).
    With simple acc.:

    dictaturam,

    Suet. Caes. 9:

    consulatum,

    id. Aug. 26:

    rempublicam,

    Just. 5, 8, 12:

    imperium,

    Sall. J. 38.—
    B.
    To make an attack on, seize, lay hold of, attack, befall a person or thing; with simple acc., or in and acc., or dat.
    (α).
    With simple acc.:

    cum gravis morbus invasit,

    Plaut. As. 1, 1, 40:

    ne reliquos populares metus invaderet,

    Sall. J. 35 fin.:

    cupido Marium,

    id. ib. 89, 6; id. C. 31, 1 al.:

    tantus repente terror invasit, ut,

    Caes. B. C. 1, 14.—
    (β).
    With in and acc.:

    dolor in oculos,

    Lucr. 6, 659:

    pestis in vitam invasit,

    Cic. Off. 3, 7:

    in philosophiam,

    id. Tusc. 2, 1, 4:

    in nomen Marii,

    id. Phil. 1, 2, 5:

    vis avaritiae in animos eorum invasit,

    Sall. J. 32, 4:

    vis morbi in corpus meum,

    Liv. 28, 29; cf.:

    lassitudine invaserunt misero (mihi) in genua flemina,

    Plaut. Ep. 5, 2, 5. [p. 993] —
    (γ).
    Rarely with dat.:

    furor invaserat improbis,

    Cic. Fam. 16, 12, 2; Gell. 19, 4. —
    (δ).
    Absol.:

    ubi pro continentiā et aequitate lubido atque superbia invasere,

    Sall. C. 2, 5:

    ubi contagio quasi pestilentia invasit,

    id. ib. 10, 6:

    cum potentiā avaritia sine modo... invasere,

    id. J. 41, 9.—
    C.
    To assail with words, accost ( poet.):

    continuo invadit,

    Verg. A. 4, 265:

    Agrippa consules anni prioris invasit, cur silerent,

    Tac. A. 6, 4:

    Vinnium Laco minaciter invasit,

    id. H. 1, 33.—Hence, invāsus, a, um, P. a., ingrafted:

    comae, i. e. rami,

    Pall. Insit. 120.

    Lewis & Short latin dictionary > invado

  • 2 incurro

    in-curro, curri and cŭcurri (incurri, Cic. Or. 67, 224; Liv. 1, 37, 3; 9, 21, 3; Curt. 4, 5, 19; Sen. Q. N. 5, 13, 1 saep.:

    incucurri,

    Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1 al.), cursum, ĕre, v. n. and a. [in-curro], to run into or towards, run upon, fall in with, to rush at, assail, attack (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With in:

    incurristi amens in columnas,

    Cic. Or. 67, 224:

    in domum,

    id. Off. 3, 17, 68; cf.

    fig.: mihi videtur praetorius candidatus in consularem quasi desultorius in quadrigarum curriculum incurrere,

    to run into, id. Mur. 27, 57:

    in aliquem,

    id. Planc. 7, 17:

    in hostem,

    Flor. 1, 9, 7.—
    (β).
    With dat.:

    armentis incurrere fortibus,

    Ov. M. 7, 546:

    proeliantibus Romanis,

    to rush upon, Tac. A. 2, 16:

    levi armaturae hostium,

    Liv. 22, 17, 6:

    peditum signa cornibus incurrerunt,

    id. 28, 15, 3:

    Mauris,

    Sall. J. 101, 8.—
    (γ).
    With a simple acc.:

    atque eos a tergo incurrerunt, Sall. Fragm. ap. Rufin. de Schem. Lex.: tota vi novissimos,

    to attack, Tac. A. 1, 51.—
    2.
    Milit., to make an inroad or irruption, to invade:

    in Macedoniam,

    Liv. 36, 25, 7:

    in agrum suum,

    id. 29, 5, 6:

    in provincias,

    Flor. 3, 4, 1.—
    B.
    Transf., to border on:

    agri, qui in publicum Campanum incurrebant,

    Cic. Agr. 2, 30, 82.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    in oculos incurrentes,

    meeting the sight, Cic. Att. 12, 21, 5:

    id quod oculis incurrit,

    Sen. Ben. 1, 5:

    non solum in oculos, sed etiam in voculas malevolorum,

    Cic. Fam. 2, 16, 2: ordinem sequens in memoriam notam et aequalem necessario incurro, I am led to, etc., id. Brut. 69, 244: in maximam fraudem, to fall into, id. [p. 931] Off. 3, 13, 55:

    quaestus in odia hominum,

    id. ib. 1, 42, 150:

    in magnam aliquam difficultatem,

    id. Fam. 4, 2, 4:

    labor in varias reprehensiones,

    id. Fin. 1, 1:

    in morbos, in damna, in dedecora,

    id. ib. 14, 47:

    in alterum genus injustitiae,

    id. Off. 1, 9, 29:

    in memoriam notam et aequalem,

    id. Brut. 69, 244:

    in memoriam communium miseriarum,

    id. ib. 71, 251. —
    2.
    With acc. (post-class.), to incur:

    crimen loquacitatis,

    Lact. 2, 7 fin.; cf. pass.:

    incursus angor,

    Sid. Ep. 8, 9. —
    B.
    Esp.
    1.
    To run against, strike against, offend:

    si jactor in turba, accuso... eum qui in me incurrit atque incidit,

    Cic. Planc. 7, 17:

    ut in eum non invasisse, sed incurrisse videamur,

    id. Sest. 6, 14.— Absol.:

    quis est tam lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?

    Cic. Fam. 9, 2, 2. — With acc.:

    venantium agmen,

    Sulp. Sev. Dial. 2, 9, 6.—
    2.
    To commit a fault (only postclass.):

    nihil vitii mulier incurrit,

    Dig. 24, 1, 13:

    aliquid,

    Lampr. Alex. Sev. 12.—
    3.
    To rush upon, assault carnally:

    si nihil est, servis incurritur,

    Juv. 6, 331:

    sororem,

    App. M. 10, p. 250, 6.—
    4.
    Of events, to befall, happen, occur to:

    casus, qui in sapientem potest incurrere,

    Cic. Tusc. 5, 10, 29:

    in ipsos etesias,

    id. Fam. 15, 11, 2: tua lêpsis in quem diem incurrit, nescio, id. Att. 7, 7, 3:

    natalis plebeiis incurrens Circensibus,

    Suet. Tib. 26:

    disputatio, in quam non aliquis locus incurrat,

    Cic. Top. 21, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > incurro

  • 3 infero

    in-fĕro, intŭli, illātum, inferre, v. a., to carry, bring, put, or throw into or to a place (class.); constr. with in and acc., ad, or the dat.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and acc.: in equum, to bring or set upon a horse, Caes. B. G. 6, 29:

    coronam in curiam,

    Liv. 44, 14, 3:

    Scipio lecticula in aciem inlatus,

    id. 24, 42, 5:

    in portum quinqueremes,

    id. 28, 17, 5; cf. id. 26, 21, 6; 10, 2, 13:

    arma in Italiam,

    Nep. Ham. 4, 2:

    bello in provinciam illato,

    Cic. Fam. 15, 2, 1; id. Sest. 27, 58; Liv. 9, 25, 2.—
    (β).
    With dat.:

    semina arvis,

    Tac. A. 11, 54:

    fontes urbi,

    id. ib. 11, 13; cf.: pedem aliquo, to go or proceed to a place, Cic. Caecin. 14, 39:

    spolia opima templo,

    id. 4, 20.—
    (γ).
    With ad:

    scalas ad moenia,

    to set against the walls, Liv. 32, 24, 5.—
    (δ).
    Absol.:

    inferri mensam secundam jussi,

    to be served up, Plin. 9, 35, 58, § 120:

    gressus,

    Verg. G. 4, 360.—
    B.
    To throw upon, apply to any thing; esp. of fire, to set fire to:

    tectis et templis ignes inferre conati sunt,

    to set fire to, Cic. Cat. 3, 9, 22; cf.:

    aliquid in ignem,

    Caes. B. G. 6, 18.—
    C.
    In partic.
    1.
    To bring to a place for burial, to bury, inter:

    ne quis sepulcra deleat, neve alienum inferat,

    Cic. Leg. 2, 26, 64:

    reliquias ejus majorum tumulis inferri jussit,

    Just. 11, 15.—
    2.
    To furnish, pay (a tribute or tax):

    tributum alicui,

    Col. 1, 1, 11:

    vicesimam,

    Plin. Pan. 39, 6:

    septingenta milia aerario inferenda,

    id. Ep. 2, 11, 20.—
    3.
    To give in, enter (an account):

    sumptum civibus,

    Cic. Fl. 19, 45:

    rationes falsas,

    id. ib. 9, 20:

    rationibus,

    to bring into account, Col. 1, 7, 7:

    aliquid in rationes,

    Dig. 34, 3, 12.—
    4.
    Milit.: signa (arma) in hostem, or hosti, to bear the standards against the enemy, to attack, make an attack upon:

    conversa signa in hostes inferre,

    to wheel about and attack, Caes. B. G. 2, 26; Liv. 6, 29, 2; 9, 27, 12; saep. with dat.:

    trepidantibus inferunt signa Romani,

    id. 3, 18, 8; 8, 30, 7; Curt. 8, 14, 15:

    signa patriae urbi,

    Cic. Fl. 2, 5; Liv. 28, 3, 13; so,

    inferre arma,

    Nep. Dat. 6, 5:

    pedem,

    to advance, attack, Liv. 10, 33, 4; so,

    gradum: gradum acrius intulere Romani,

    id. 35, 1, 9:

    bellum alicui,

    to make war upon, to wage war against, Cic. Pis. 34:

    bellum Italiae,

    id. Att. 9, 1, 3:

    bellum contra patriam,

    id. Phil. 2, 22, 53:

    arma,

    to begin a war, commence hostilities, Liv. 1, 30, 8.—
    5.
    Se, to betake one ' s self to, repair to, go into, enter, esp. with the accessory notion of haste and rapidity.— With dat.: visa vi quadam sua inferunt sese hominibus noscitanda, present, offer themselves, Gell. 19, 1, 15:

    lucus erat, quo se Numa sine arbitris inferebat,

    Liv. 1, 21, 3:

    se foribus,

    Verg. A. 11, 36:

    se flammae,

    Vell. 2, 74.—With a play upon I. b, supra:

    me inferre Veneri vovi jam jentaculum (cf. the context),

    Plaut. Curc. 1, 1, 72.—With in and acc.: se in periculum capitis atque in vitae discrimen, to rush upon, expose one ' s self to, Cic. Balb. 10, 25:

    cum se in mediam contionem intulisset,

    Liv. 5, 43, 8; 4, 33, 7; 7, 17, 5; 24, 16, 1 al. — Absol.:

    viden' ignavum, ut se inferat!

    how he struts! how proudly he walks! Plaut. Mil. 4, 2, 54:

    ut magnifice infert sese,

    id. Ps. 4, 1, 7:

    atque etiam se ipse inferebat,

    presented himself, came unbidden, Cic. Caecin. 5; Liv. 2, 30, 13; 22, 5, 5; Tac. H. 4, 66; id. Agr. 37; Curt. 4, 12, 14 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bring forward, introduce; to produce, make, excite, occasion, cause, inflict:

    in re severa delicatum aliquem inferre sermonem,

    Cic. Off. 1, 40, 144:

    mentionem,

    to make mention, to mention, Liv. 4, 1, 2:

    spem alicui,

    Caes. B. G. 2, 25:

    quam maximum terrorem hostibus,

    id. ib. 7, 8:

    alicui injuriam,

    id. ib. 54; Val. Max. 8, 1, 6; cf.:

    injuriis in socios nostros inferendis,

    Cic. Sest. 27, 58:

    calamitatem,

    Caes. B. G. 1, 12:

    turpitudines,

    Cic. Phil. 14, 3, 9:

    crimen proditionis alicui,

    id. Verr. 2, 5, 41, § 106:

    periculum civibus,

    id. Sest. 1, 2:

    probrum castis, labem integris, infamiam bonis,

    id. Cael. 18, 42:

    moram et impedimentum alicui rei,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    mortem alicui per scelus,

    id. Mil. 7, 17:

    pestilentiam agris,

    Liv. 5, 14, 3: vim vitae suae, to lay violent hands upon one ' s self, Vell. 2, 45:

    vim et manus alicui,

    Cic. Cat. 1, 8, 21:

    vim alicui,

    Tac. A. 15, 5; Suet. Claud. 16; 37:

    vulnera hostibus,

    to give wounds to, to wound, Caes. B. C. 2, 6:

    delectari criminibus inferendis,

    Cic. Lael. 18, 65:

    litem capitis in aliquem,

    id. Clu. 41, 116:

    alicui crimen proditionis,

    id. Verr. 2, 5, 41, § 106: judicium, to judge (post-class.), Dig. 5, 2, 4:

    prima peregrinos obscena pecunia mores intulit,

    Juv. 6, 299. —
    B.
    In partic., to conclude, infer, draw an inference, Cic. Inv. 1, 47, 87; Quint. 5, 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > infero

  • 4 in-vādō

        in-vādō vāsī, vāsus, ere,    to go into, enter: ignis, quocumque invasit: urbem, L.: viam, enter upon, V.: tria millia stadiorum, to accomplish, Ta. —To enter violently, move against, rush upon, fall upon, assail, assault, attack, invade: in transversa latera invaserant cohortes, L.: in collum (mulieris) invasit, fell upon her neck: in Caecinam cum ferro: Romanos, S.: aciem, L.: Pompei copias, N.: portūs, V.: in lecto cubantem, N.: madidā cum veste gravatum, V.: sperans, hostīs invadi posse, S.: undique simul invaditur, S.—Fig., to fall upon, seize, take possession of, usurp: in multas pecunias: in eius viri fortunas: in arcem illius causae: regnum animo, S.—To make an attack on, seize, lay hold of, attack, befall: contagio invasit, civitas immutata, S.: tantus repente terror invasit, ut, Cs.: cupido Marium, S.: Me tremor invasit, O.: in philosophiam: in corpus meum vis morbi, L.: furor invaserat improbis.—To take hold of, undertake, attempt: Martem clipeis, V.— To assail with words, accost: continuo invadit, V.: alqm minaciter, Ta.: consules, cur, etc., Ta.

    Latin-English dictionary > in-vādō

  • 5 irruo

    to rush into, rush upon, attack

    Latin-English dictionary of medieval > irruo

  • 6 in-volō

        in-volō āvī, ātus, āre,    to fly at, rush upon: in capillum, fly at his hair, T.: in possessionem, make a forcible entry.

    Latin-English dictionary > in-volō

  • 7 occurrō (obc-)

        occurrō (obc-) currī (cucurrī, Ph.), cursus, ere    [ob+curro], to run up, run to meet, go to meet, meet, fall in with: ad undam, face the foe, V.: dulcis amicis, H.: quibuscumque signis occurrerat, Cs.: huic (concilio), attend, L.: ad id concilium, L.: occurritur (sc. mihi).—To go against, rush upon, attack: duabus legionibus, Cs.: Obvius adversoque occurrit, V.—To lie in the way, meet: in asperis locis silex saepe occurrebat, L.—Fig., to meet, fall into, be involved: graviori bello, Cs. —To obviate, meet, resist, oppose, counteract: eius consiliis: ab nostris occurrebatur, he was resisted, Cs.—To obviate, cure, relieve, remedy: rei sapientiā: utrique rei, N.—To meet, answer, reply, object: huic dictis, V.: occurretur enim, sicut occursum est.—To offer, present itself, suggest itself, appear, occur, be thought of: tu occurrebas dignus eo munere: mihi multo difficilior occurrit cogitatio, qualis, etc.: Atheniensium exercitūs deleti occurrebant, L.: haec tenenda sunt oratori; saepe enim occurrunt, present themselves: ne quid honestum occurreret, Ta.

    Latin-English dictionary > occurrō (obc-)

  • 8 impeto

    impetere, impetivi, impetitus V TRANS
    attack, assail; rush upon (L+S); accuse

    Latin-English dictionary > impeto

  • 9 inpeto

    inpetere, inpetivi, inpetitus V TRANS
    attack, assail; rush upon (L+S); accuse

    Latin-English dictionary > inpeto

  • 10 involo

    involare, involavi, involatus V
    fly into or at, rush upon; seize on

    Latin-English dictionary > involo

  • 11 impeto

    impĕto ( inp-), ĕre, v. a. [in-peto], to rush upon, assail, attack ( poet. and in anteand post-class. prose).
    I.
    Lit.:

    cedentem Acheloius heros Impetit,

    Stat. Th. 8, 523:

    aliquem arcu,

    Luc. 6, 394:

    os hastā,

    Sil. 5, 273; Luc. 6, 223; Varr. R. R. 3, 16, 8.— Absol.:

    (apes) impetentes a se eiciunt fucos,

    Varr. R. R. 3, 16, 8; cf. in a different orthog.: impite impetum facite, Paul. ex Fest. p. 109, 17 Müll. N. cr. (a contracted imper., like cette, ferte):

    impetiti confessio,

    Quint. Decl. 5.—
    II.
    Transf., to accuse:

    aliquem edacitatis,

    Sid. Ep. 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > impeto

  • 12 incursito

    incursĭto, āre, v. freq. n. [incurso], to rush upon, assault, attack (a favorite word of Seneca).
    I.
    Lit.:

    in aliquem,

    Sen. Vit. Beat. 27:

    incursitans, instans, fugans, id. de Ira, 2, 35: in multos,

    id. ib. 3, 6.—
    II.
    Trop., to dash against, clash with:

    totā vitā incursitamus,

    Sen. Ep. 110.

    Lewis & Short latin dictionary > incursito

  • 13 inpeto

    impĕto ( inp-), ĕre, v. a. [in-peto], to rush upon, assail, attack ( poet. and in anteand post-class. prose).
    I.
    Lit.:

    cedentem Acheloius heros Impetit,

    Stat. Th. 8, 523:

    aliquem arcu,

    Luc. 6, 394:

    os hastā,

    Sil. 5, 273; Luc. 6, 223; Varr. R. R. 3, 16, 8.— Absol.:

    (apes) impetentes a se eiciunt fucos,

    Varr. R. R. 3, 16, 8; cf. in a different orthog.: impite impetum facite, Paul. ex Fest. p. 109, 17 Müll. N. cr. (a contracted imper., like cette, ferte):

    impetiti confessio,

    Quint. Decl. 5.—
    II.
    Transf., to accuse:

    aliquem edacitatis,

    Sid. Ep. 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > inpeto

  • 14 involo

    in-vŏlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to fly into or to a place; to fly at, rush upon.
    I.
    Lit. (class.).
    (α).
    With in and acc.:

    in villam columbae,

    Varr. R. R. 3, 7, 1:

    vix me contineam, quin involem in capillum,

    from flying at his hair, Ter. Eun. 5, 2, 20:

    unguibus illi in oculos venefico,

    id. ib. 4, 3, 6:

    in possessionem,

    to take forcible possession of, Cic. de Or. 3, 31, 122.—
    (β).
    With ad: involare ad aliquem, eumque sauciare, Auct. B. Alex. 52.—
    II.
    Transf., with acc., to attack, seize, take possession of, carry off (syn. occupo):

    equites... citi ab dextera maxumo cum clamore involant,

    Plaut. Am. 1, 1, 89:

    piscator singulos involat,

    Plin. 9, 59, 85, § 181:

    castra,

    Tac. H. 4, 33.—Of things:

    animos involat cupido eundi in hostem,

    Tac. A. 1, 49:

    pallium,

    Cat. 25, 6:

    plus ex hereditate, quam, etc.,

    Petr. 43:

    ancorae involantur de mari,

    Dig. 47, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > involo

  • 15 obcurro

    oc-curro ( obc-), curri, rarely cucurri (Plaut. Merc. 1, 2, 88; Phaedr. 3, 7, 2), cursum, 3 (archaic perf. occecurri, like memordi, peposci, Aelius Tubero ap. Gell. 7, 9, 11), v. n., to run up to, run to meet; to go or come up to, to go or come to meet, to meet (class.; syn. obvenio).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    ilico Occucurri atque interpello,

    Plaut. Merc. 1, 2, 88:

    Caesari venienti,

    Caes. B. G. 3, 79:

    obviam alicui,

    to go to meet, Plaut. Ep. 2, 2, 30:

    amicis,

    Hor. S. 1, 4, 135; Suet. Calig. 4.— Impers.:

    occurritur (sc. mihi),

    Cic. Att. 2, 22, 3.—
    2.
    In partic., to go against, rush upon, attack an enemy:

    duabus Fabianis legionibus occurrit,

    Caes. B. C. 1, 40:

    armatis,

    id. ib. 2, 27:

    telis occurrere,

    Verg. A. 11, 808:

    obvius adversoque occurrit,

    id. ib. 10, 734.—
    B.
    Transf.
    1.
    To come to, meet, fall in with any thing:

    quibuscumque signis occurrerat, se aggregabat,

    Caes. B. G. 4, 26:

    tot vatibus,

    Juv. 1, 18.—
    2.
    To go or come to any place.
    (α).
    With dat.:

    concilio,

    Liv. 31, 29. —
    (β).
    With ad:

    legati ad id concilium occurrerunt,

    Liv. 31, 29.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in aliam civitatem occurrere,

    Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67.—
    3.
    Of situation.
    (α).
    To stand or lie opposite to:

    apud Elegiam occurrit ei (Euphrati) Taurus mons,

    Plin. 5, 24, 20, § 84.—
    (β).
    To lie in the way of, meet as an obstacle:

    in asperis locis silex saepe impenetrabilis ferro occurrebat,

    Liv. 36, 25, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To obviate or seek to obviate, to meet, resist, oppose, counteract:

    omnibus ejus consiliis occurri atque obstiti,

    Cic. Cat. 3, 7, 16:

    illi rationi,

    id. Fat. 18, 41: malevolentiae hominum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 2.—
    2.
    To cure or attempt to cure; to relieve, remedy:

    venienti occurrite morbo,

    Pers. 3, 64:

    exspectationi,

    Cic. Clu. 23, 63:

    rei sapientiā occurrere,

    id. Fam. 4, 5, 6; Nep. Pelop. 1, 1.—
    B.
    To meet with words, i. e. to answer, reply, object:

    ut si dicenti, Quem video? ita occurras, ego,

    Quint. 1, 5, 36:

    Venus,

    Val. Fl. 7, 222.— Impers. pass.:

    occurretur enim, sicut occursum est,

    Cic. Ac. 2, 14, 44: occurritur autem nobis, et quidem a doctis et [p. 1253] eruditis, etc., id. Off. 2, 2, 6.—
    C.
    To offer or present itself, suggest itself, appear, occur:

    tu occurrebas dignus eo munere,

    Cic. Sen. 1, 2:

    nec tamen mihi quicquam occurrit cur, etc.,

    id. Tusc. 1, 21, 49; 1, 22, 51:

    Atheniensium classis demersae et exercitus deleti occurrebant,

    Liv. 25, 24, 12; cf.:

    ea cum universa occurrerent animo,

    id. 25, 24, 12, § 14:

    oculis ejus tot paludes occurrerent,

    Col. 2, 2:

    oras ad Eurum sequentibus nihil memorabile occurrit,

    Mel. 3, 9, 3:

    animo,

    presents itself to his mind, occurs to him, Cic. de Or. 2, 24, 104; cf.:

    ea quae occurrant,

    id. ib. 2, 54, 221:

    una defensio occurrit, quod muneribus tuis obniti non debui,

    Tac. A. 14, 53:

    cogitationi, quonam modo, etc.,

    Plin. 29, 1, 1, § 2:

    neque vos paeon, aut herous ille conturbet: ipsi occurrent orationi,

    will present themselves, Cic. de Or. 3, 49, 191:

    haec tenenda sunt oratori: saepe enim occurrunt,

    often occur, id. Or. 32, 115:

    quodcumque in mentem veniat, aut quodcumque occurrat,

    id. Fin. 4, 17, 47:

    ne quid honestum occurreret,

    Tac. Agr. 2.— With inf.:

    occurrit et aliqua dicere de magicis (herbis),

    it seems proper, Plin. 24, 17, 99, § 156.—
    D.
    To reach, attain (eccl. Lat.):

    donec occurramus in unitatem fidei,

    Vulg. Eph. 4, 13:

    si quo modo occurram ad resurrectionem,

    id. Phil. 3, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > obcurro

  • 16 occurro

    oc-curro ( obc-), curri, rarely cucurri (Plaut. Merc. 1, 2, 88; Phaedr. 3, 7, 2), cursum, 3 (archaic perf. occecurri, like memordi, peposci, Aelius Tubero ap. Gell. 7, 9, 11), v. n., to run up to, run to meet; to go or come up to, to go or come to meet, to meet (class.; syn. obvenio).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    ilico Occucurri atque interpello,

    Plaut. Merc. 1, 2, 88:

    Caesari venienti,

    Caes. B. G. 3, 79:

    obviam alicui,

    to go to meet, Plaut. Ep. 2, 2, 30:

    amicis,

    Hor. S. 1, 4, 135; Suet. Calig. 4.— Impers.:

    occurritur (sc. mihi),

    Cic. Att. 2, 22, 3.—
    2.
    In partic., to go against, rush upon, attack an enemy:

    duabus Fabianis legionibus occurrit,

    Caes. B. C. 1, 40:

    armatis,

    id. ib. 2, 27:

    telis occurrere,

    Verg. A. 11, 808:

    obvius adversoque occurrit,

    id. ib. 10, 734.—
    B.
    Transf.
    1.
    To come to, meet, fall in with any thing:

    quibuscumque signis occurrerat, se aggregabat,

    Caes. B. G. 4, 26:

    tot vatibus,

    Juv. 1, 18.—
    2.
    To go or come to any place.
    (α).
    With dat.:

    concilio,

    Liv. 31, 29. —
    (β).
    With ad:

    legati ad id concilium occurrerunt,

    Liv. 31, 29.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in aliam civitatem occurrere,

    Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67.—
    3.
    Of situation.
    (α).
    To stand or lie opposite to:

    apud Elegiam occurrit ei (Euphrati) Taurus mons,

    Plin. 5, 24, 20, § 84.—
    (β).
    To lie in the way of, meet as an obstacle:

    in asperis locis silex saepe impenetrabilis ferro occurrebat,

    Liv. 36, 25, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To obviate or seek to obviate, to meet, resist, oppose, counteract:

    omnibus ejus consiliis occurri atque obstiti,

    Cic. Cat. 3, 7, 16:

    illi rationi,

    id. Fat. 18, 41: malevolentiae hominum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 2.—
    2.
    To cure or attempt to cure; to relieve, remedy:

    venienti occurrite morbo,

    Pers. 3, 64:

    exspectationi,

    Cic. Clu. 23, 63:

    rei sapientiā occurrere,

    id. Fam. 4, 5, 6; Nep. Pelop. 1, 1.—
    B.
    To meet with words, i. e. to answer, reply, object:

    ut si dicenti, Quem video? ita occurras, ego,

    Quint. 1, 5, 36:

    Venus,

    Val. Fl. 7, 222.— Impers. pass.:

    occurretur enim, sicut occursum est,

    Cic. Ac. 2, 14, 44: occurritur autem nobis, et quidem a doctis et [p. 1253] eruditis, etc., id. Off. 2, 2, 6.—
    C.
    To offer or present itself, suggest itself, appear, occur:

    tu occurrebas dignus eo munere,

    Cic. Sen. 1, 2:

    nec tamen mihi quicquam occurrit cur, etc.,

    id. Tusc. 1, 21, 49; 1, 22, 51:

    Atheniensium classis demersae et exercitus deleti occurrebant,

    Liv. 25, 24, 12; cf.:

    ea cum universa occurrerent animo,

    id. 25, 24, 12, § 14:

    oculis ejus tot paludes occurrerent,

    Col. 2, 2:

    oras ad Eurum sequentibus nihil memorabile occurrit,

    Mel. 3, 9, 3:

    animo,

    presents itself to his mind, occurs to him, Cic. de Or. 2, 24, 104; cf.:

    ea quae occurrant,

    id. ib. 2, 54, 221:

    una defensio occurrit, quod muneribus tuis obniti non debui,

    Tac. A. 14, 53:

    cogitationi, quonam modo, etc.,

    Plin. 29, 1, 1, § 2:

    neque vos paeon, aut herous ille conturbet: ipsi occurrent orationi,

    will present themselves, Cic. de Or. 3, 49, 191:

    haec tenenda sunt oratori: saepe enim occurrunt,

    often occur, id. Or. 32, 115:

    quodcumque in mentem veniat, aut quodcumque occurrat,

    id. Fin. 4, 17, 47:

    ne quid honestum occurreret,

    Tac. Agr. 2.— With inf.:

    occurrit et aliqua dicere de magicis (herbis),

    it seems proper, Plin. 24, 17, 99, § 156.—
    D.
    To reach, attain (eccl. Lat.):

    donec occurramus in unitatem fidei,

    Vulg. Eph. 4, 13:

    si quo modo occurram ad resurrectionem,

    id. Phil. 3, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > occurro

  • 17 permitto

    per-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to let go through, suffer to pass through.
    I.
    Lit. (very rare): fenestellae permittant columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1. —
    II.
    Transf., to let go, let loose:

    equos permittunt in hostem,

    i. e. ride at full speed, Liv. 3, 61: equum concitatum ad hostium aciem, Sisenn. ap. Non. 162, 3:

    se incautius in hostem,

    i. e. to rush upon, Hirt. B. G. 8, 48: multi ex summo se permitterent, sprang down, Sisenn. ap. Non. 162, 5:

    gregem campo,

    to turn out into, Nemes. Ecl. 7.—Mid., to spread, extend, reach: odor possit permitti longius, spreads farther, Lucr 4, 688:

    deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur,

    extends, Mel. 1, 19, 20.—
    2.
    In partic.
    a.
    To send away, export:

    caseos trans maria,

    Col. 7, 8, 6.—
    b.
    To let fly, cast, hurl, throw, so as to reach the mark:

    saxum permittit in hostem,

    Ov. M. 12, 282; 14, 182:

    longius tela,

    Hirt. B. G. 8, 9:

    quācumque datur permittere visus,

    to direct, cast, Sil. 3, 534.—
    B.
    Trop.
    1.
    To let loose, let go (rare):

    tribunatum,

    to make free use of, exercise without reserve, Liv. 2, 56:

    se ad aliquam rem,

    to strive after a thing, Gell. 6, 16, 1:

    habenas equo,

    Tib. 4, 1, 92.—
    2.
    To give up, leave, intrust, surrender, commit (class.;

    syn.: committo, commendo): totum ei negotium permisi,

    Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

    permittitur infinita potestas,

    id. Agr. 2, 13, 33:

    aliquem judicum potestati,

    id. Font. 14, 40:

    alicui summam belli administrandi,

    Caes. B. C. 1, 36:

    fortunas suas fidei alicujus,

    id. B. G. 5, 3:

    alicui licentiam agendarum rerum,

    Sall. J. 103, 3:

    permissum ipsi erat, faceret, quod vellet,

    Liv. 24, 14:

    aliquem vitae,

    to give one his life, Luc. 7, 731:

    feminas maribus,

    Col. 6, 24: permittere se, to give up or surrender one's self:

    se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,

    Caes. B. G. 2, 3, 2:

    se suaque omnia eorum potestati permittere,

    id. ib. 2, 31, 3; Liv. 36, 28:

    se in deditionem consulis,

    id. 8, 20; 40, 49—
    3.
    To give leave, let, allow, suffer, grant, permit (class.;

    syn.: sino, patior): neque discessisset a me, nisi ego ei permisissem,

    Cic. Fam. 13, 71:

    tibi permitto respondere, ne, etc.,

    id. N. D. 3, 1, 4:

    quis Antonio permisit, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 90, 366:

    ipsis judicibus conjecturam facere,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 22; Caes. B. C. 1, 50:

    ibi permisso, ut, etc.,

    Liv. 6, 25; 34, 31:

    ut tuto transire permittatur,

    Sen. Ben. 4, 12, 2:

    permissus ut regnaret,

    Curt. 8, 12, 6; Cic. de Or. 2, 90, 368; Liv. 35, 20:

    non permittitur reprimere impetum,

    Sen. Ira, 1, 7, 4:

    si conjectare permittitur,

    Plin. 4, 14, 28, § 99: permittere sibi, with a foll. object-clause, to allow or permit one's self, to venture to do a thing, Quint. 1, 4, 3.— So with acc.:

    nil non permittit mulier sibi, Juv 6, 457: permitto aliquid iracundiae tuae,

    to make allowance for, Cic. Sull. 16, 46:

    inimicitias sibi cum aliquo susceptas patribus conscriptis et temporibus rei publicae,

    to sacrifice them to the state of the country, id. Sest. 33, 72.—Hence, permis-sus, a, um, P. a.
    A.
    Permitted; hence, subst.: permissum, i, n., a permission:

    utor permisso,

    Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 11, 7, 8; Inscr. Grut. 80, 13.—
    B.
    Let go, Plaut. ap. Fest. p. 215 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > permitto

  • 18 superruo

    sŭper-rŭo, ere, v. a. and n., to fall or rush upon; act.:

    Socratem,

    App. M. 1, p. 109, 31. — Neutr.:

    corpori,

    App. M. 2, p. 126.— Absol., Amm. 16, 12, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > superruo

  • 19 inrumpo

    irrumpo ( inr-), rūpi, ruptum, 3, v. n. and a. [in-rumpo], to break, burst, or rush in or into.
    I.
    Lit.
    (α).
    With advv. or prepp.:

    cesso huc intro inrumpere?

    Ter. Eun. 5, 6, 26:

    nec inrumpo, quo non licet ire,

    Ov. P. 1, 7, 23:

    quocunque,

    id. Tr. 2, 305:

    qua irrumpens oceanus, etc.,

    Plin. 3 prooem. §

    3: in castra,

    Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:

    in eam partem hostium,

    id. ib. 5, 43:

    in medios hostes,

    id. ib. 7, 50:

    in castellum,

    id. B. C. 3, 67:

    cum telis ad aliquem,

    Sall. C. 50, 2:

    ad regem,

    Vulg. 4 Reg. 3, 26:

    mare in aversa Asiae,

    Plin. 6, 13, 15, § 36:

    intra tecta,

    Sen. Oct. 732:

    tellurem irrumpentem in sidera,

    Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:

    irrumpentis in curiam turbae,

    Suet. Calig. 14:

    in Macedoniam,

    Just. 24, 6, 1:

    vacuos in agros,

    Luc. 2, 441.—
    (β).
    With acc.:

    quin oppidum irrumperent,

    Caes. B. C. 2, 13. 4:

    domum alicujus,

    id. ib. 3, 111, 1:

    portam,

    Sall. J. 58, 1; 25, 9:

    castra,

    Just. 2, 11, 15:

    interiora domus irrumpit limina,

    Verg. A. 4, 645:

    moenia Romae,

    Sil. 13, 79:

    stationes hostium,

    Tac. H. 3, 9:

    Italiam,

    id. ib. 4, 13:

    Karthaginem,

    Plin. 35, 4, 7, § 23:

    cubiculum,

    Suet. Claud. 37:

    triclinium,

    id. Vesp. 5:

    vacuam arcem,

    Sil. 2, 692.—
    (γ).
    With dat.:

    thalamo,

    Verg. A. 6, 528:

    templo,

    Sil. 2, 378:

    trepidis,

    id. 9, 365:

    sacris muris,

    id. 10, 368:

    tectis,

    id. 13, 176.—
    (δ).
    Absol.:

    cum irrumpere nostri conarentur,

    Caes. B. C. 3, 67:

    ad primum gemitum,

    upon the first groan, Suet. Oth. 11:

    dixit et irrupit,

    Ov. F. 6, 453:

    cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,

    Tac. Agr. 25.—
    II.
    Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:

    quo modo in Academiam irruperit,

    Cic. Ac. 2, 44, 136:

    imagines in animos per corpus irrumpunt,

    id. ib. 2, 40, 125:

    in alicujus patrimonium,

    id. de Or. 3, 27, 108:

    luxuries in domum irrupit,

    id. ib. 3, 42, 168:

    in nostrum fletum,

    id. Lig. 5, 13:

    calamitates, quae ad me irruperunt,

    Sen. Ep. 117:

    irrumpet adulatio,

    Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:

    Deos,

    i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:

    Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,

    to enter, inspire, id. Th. 10, 341:

    animos populi,

    Luc. 1, 470; 5, 167:

    extremique fragor convexa irrupit Olympi,

    id. 7, 478.—
    B.
    To break, violate:

    foedus,

    Lact. 1, 18, 17; Vulg. 2 Macc. 13, 25:

    institutum, Lact. de Ira Dei, 14, 6: legem,

    Tert. adv. Marc. 4, 20:

    pacem,

    Cassiod. Var. 5, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > inrumpo

  • 20 irrumpo

    irrumpo ( inr-), rūpi, ruptum, 3, v. n. and a. [in-rumpo], to break, burst, or rush in or into.
    I.
    Lit.
    (α).
    With advv. or prepp.:

    cesso huc intro inrumpere?

    Ter. Eun. 5, 6, 26:

    nec inrumpo, quo non licet ire,

    Ov. P. 1, 7, 23:

    quocunque,

    id. Tr. 2, 305:

    qua irrumpens oceanus, etc.,

    Plin. 3 prooem. §

    3: in castra,

    Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:

    in eam partem hostium,

    id. ib. 5, 43:

    in medios hostes,

    id. ib. 7, 50:

    in castellum,

    id. B. C. 3, 67:

    cum telis ad aliquem,

    Sall. C. 50, 2:

    ad regem,

    Vulg. 4 Reg. 3, 26:

    mare in aversa Asiae,

    Plin. 6, 13, 15, § 36:

    intra tecta,

    Sen. Oct. 732:

    tellurem irrumpentem in sidera,

    Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:

    irrumpentis in curiam turbae,

    Suet. Calig. 14:

    in Macedoniam,

    Just. 24, 6, 1:

    vacuos in agros,

    Luc. 2, 441.—
    (β).
    With acc.:

    quin oppidum irrumperent,

    Caes. B. C. 2, 13. 4:

    domum alicujus,

    id. ib. 3, 111, 1:

    portam,

    Sall. J. 58, 1; 25, 9:

    castra,

    Just. 2, 11, 15:

    interiora domus irrumpit limina,

    Verg. A. 4, 645:

    moenia Romae,

    Sil. 13, 79:

    stationes hostium,

    Tac. H. 3, 9:

    Italiam,

    id. ib. 4, 13:

    Karthaginem,

    Plin. 35, 4, 7, § 23:

    cubiculum,

    Suet. Claud. 37:

    triclinium,

    id. Vesp. 5:

    vacuam arcem,

    Sil. 2, 692.—
    (γ).
    With dat.:

    thalamo,

    Verg. A. 6, 528:

    templo,

    Sil. 2, 378:

    trepidis,

    id. 9, 365:

    sacris muris,

    id. 10, 368:

    tectis,

    id. 13, 176.—
    (δ).
    Absol.:

    cum irrumpere nostri conarentur,

    Caes. B. C. 3, 67:

    ad primum gemitum,

    upon the first groan, Suet. Oth. 11:

    dixit et irrupit,

    Ov. F. 6, 453:

    cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,

    Tac. Agr. 25.—
    II.
    Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:

    quo modo in Academiam irruperit,

    Cic. Ac. 2, 44, 136:

    imagines in animos per corpus irrumpunt,

    id. ib. 2, 40, 125:

    in alicujus patrimonium,

    id. de Or. 3, 27, 108:

    luxuries in domum irrupit,

    id. ib. 3, 42, 168:

    in nostrum fletum,

    id. Lig. 5, 13:

    calamitates, quae ad me irruperunt,

    Sen. Ep. 117:

    irrumpet adulatio,

    Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:

    Deos,

    i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:

    Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,

    to enter, inspire, id. Th. 10, 341:

    animos populi,

    Luc. 1, 470; 5, 167:

    extremique fragor convexa irrupit Olympi,

    id. 7, 478.—
    B.
    To break, violate:

    foedus,

    Lact. 1, 18, 17; Vulg. 2 Macc. 13, 25:

    institutum, Lact. de Ira Dei, 14, 6: legem,

    Tert. adv. Marc. 4, 20:

    pacem,

    Cassiod. Var. 5, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > irrumpo

См. также в других словарях:

  • rush upon — index assail, attack, inundate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Rush — Saltar a navegación, búsqueda Para el álbum homónino, véase Rush (álbum). Rush Alex Lifeson, Geddy Lee y Neil Peart de Rush en concierto en 2004 …   Wikipedia Español

  • Rush (video game series) — Rush is the title of a series of arcade racing games that is known for its high flying jumps and multiple shortcuts. Atari Games, a division of Midway Games, is the game s developer. Ed Logg, the developer behind influential games such as… …   Wikipedia

  • rush — rush1 [rush] vi. [ME ruschen < Anglo Fr russher < MFr ruser, to repel, avert, orig., to mislead < OFr reuser: see RUSE] 1. a) to move or go swiftly or impetuously; dash b) to dash recklessly or rashly 2. to make a swift, sudden attack or …   English World dictionary

  • Upon a Burning Body — Жанр Дэткор, Металкор Годы с 2005 Страна …   Википедия

  • Rush instrumentals — Song infobox Name = La Villa Strangiato SorA = album Artist = Rush Album = Hemispheres Released = October 28, 1978 track no = 4 Recorded = Genre = Progressive rock Length = 9:34 Writer = Composer = Label = Anthem Records (Canada) Mercury Records… …   Wikipedia

  • Rush, Benjamin — born Jan. 4, 1746, Byberry, near Philadelphia, Pa. died April 19, 1813, Philadelphia, Pa., U.S. U.S. physician and political leader. He attended the College of New Jersey at Princeton. As a doctor, he was a dogmatic theorist who proposed that all …   Universalium

  • Rush hour — For other uses, see Rush hour (disambiguation). Crowded rush hour New York City Subway train A rush hour or peak hour is a part of the day during which traffic congestion on roads and crowding on public transport is at its highest. Normally, this …   Wikipedia

  • Rush (video games) — A four pool zergling rush against a zerg AI opponent in StarCraft, who has not yet built a Spawning Pool. In video games, rushing is analogous to the human wave attack in real world ground warfare, in which speed and surprise are used to… …   Wikipedia

  • rush — rush1 rushingly, adv. /rush/, v.i. 1. to move, act, or progress with speed, impetuosity, or violence. 2. to dash, esp. to dash forward for an attack or onslaught. 3. to appear, go, pass, etc., rapidly or suddenly: The blood rushed to his face. 4 …   Universalium

  • Rush Hour Soul (song) — Infobox Single Name = Rush Hour Soul Border = yes Artist = Supergrass Album = Life on Other Planets B side = Everytime Released = 4 August, 2003 (UK) Format = CD, 7 Recorded = Genre = Rock Length = 02:55 Label = Parlophone Writer = Supergrass… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»